Dit stuk is geschreven door Ferdinand Binnendijk. De foto’s zijn van Marc van den Heuvel.
Thuis tegen “Eppie”, een degradatiekandidaat met de gebroeders Vedder als enig overgebleven boegbeeld van de glorietijden van weleer: driemaal landskampioen. Verderop in het verslag zul je zien dat er van afbouwen een paar niveautjes lager geen sprake is, ze zijn nog steeds dodelijk effectief. Over de hele linie genomen waren wij wel favoriet. Het “gooi wat in mijn laarsje, dank u Sinterklaasje” galmde elk half uur over het plein. Veel partijen werden beslist met een cadeautje, dus dat was wel toepasselijk.
Later dan strikt noodzakelijk, dankzij de omzichtige verrichtingen van Andries, schoven we aan bij restaurant Bollywood (wegens succes opnieuw geboekt). Het eten was wederom erg lekker, vond ook Micha, die vorige keer zijn eerste prettige ervaring met Indiaas eten had beleefd. Groot was de schrik toen er geen gewone thee bleek te zijn. Toen Richard wist te vertellen dat er in groene thee ook theïne zit werd de sprong in het diepe gewaagd: Micha dronk voor het eerst in ons bijzijn ongewone thee. Op de vraag of dit ook tot de laatste druppel is opgegaan moet ik het antwoord schuldig blijven.
Het scoreverloop begon met een remise van Rienk, van wie we helaas nog geen partij hebben mogen ontvangen. Van de foto van Marc, die alle foto’s in dit verslag gemaakt heeft, worden we ook al niet veel wijzer. Vanaf mijn stoel had ik wel uitzicht op dit bord en ik heb niet de indruk dat Rienk ooit in de problemen is geweest: een professioneel halfje.
Alwin op 1 met zwart tegen Richard Vedder, het was een poging van Micha om te anticiperen op een tactische opstelling van hun kant die er niet kwam. Een klokprobleem was hier het grootste euvel, want schaaktechnisch ging het behoorlijk lang goed.
24…f5? 25. Tg1 fxe4 26 .fxe4 Tde8 27. Dh4 Lf5? en in de complicaties die volgen bleek er niet genoeg spel voor de 2 pionnen achterstand. Goed is echter 24…f6! en omdat de dame geen velden heeft is er voor wit niks beter dan 25.Tg1 Tde8 26.Dg7 Dd8! 27.Kd2 Te7 28.Dg6 Tg7 29.Dxg7 Pxg7 30.Txg7.
Aan tafel wist Alwin nog te melden dat hij en passant had geslagen, en of dat geen bonuspunt oplevert tegen En Passant. Wel een leuke regel. Dan zou schaakclub Rokade alleen geen match meer winnen.
De volgende die klaar was, was Micha met een punt. 617 lines in chessable bekeken tegen 1.e4, allemaal voor niets want dit is Engels:
De structuur doet al denken aan een badkuip met een lek op e3. Na het in mijn ogen bizarre gxf4?! is er van enige cohesie helemaal geen sprake meer. Een mooie schaakwijsheid: “zwakke pionnen kun je opspelen, maar het veld blijft gewoon zwak”. Dat is wat er gebeurde na 16. gxf4 Pe6 17. d4 Pc7 18. Dd2 Tae8 19. d5 c5 20. Tae1 b5 21. b3.
Over deze stelling kreeg ik in de post mortem de vraag van Micha: zou je deze slaan (bxc4) of doorschuiven (b4). Mijn eerste ingeving was, net als die van Micha, de verkeerde: doorschuiven, je wint immers a2 in elk eindspel. Maar na bxc4 bxc4 Tb8 (de e-lijn loopt niet weg) is c4 haast niet te houden, bijvoorbeeld Tb4 en Pa8-b6. Het hinderde niet, na een grootscheepse ruil kwamen dame + paard binnenfietsen over de zwakke velden op de koningsvleugel. De koning bevond zich in een sticky situation, ook al omdat op dat deel van het bord een bijna volle jus d’orange terecht was gekomen.
Micha aan het genieten van zijn stelling.
Na een onstuimige nacht met een koortsige Florian huilend om 5 uur ’s morgens kon mijn tegenstander me niet gelukkiger maken dan hij nu deed: aan de verkeerde kant van de Maroczy Bind gaan zitten, zonder echt te weten wat je daar moet doen met zwart. Het gevolg daarvan laat zich raden. Stukken die op rare velden terecht komen en een dreigend klokprobleem. Net zoals in onze vorige onderlinge ontmoeting in een vierkamp kreeg de partij een ander aangezicht toen hij besloot aan de noodrem te trekken. Kwaliteit erin pompen was zeker de juiste beslissing. De engine gaf zelfs even 0.00 maar er kwam een herkansing:
34…b5 was de gewraakte misser, en ik had al uitgerekend waarom:
35. Tb1 Lc4 (met remise- en drankaanbod) 36. Txc4 bxc4 37. Tb6. Je zou hier gestopt kunnen zijn met rekenen, maar dat is onterecht want de variant gaat verder. 37…Te6 38. c6!
Een prachtige promotietactiek. De pion is niet te stoppen.
38…c3 39. c7 Txb6 40. c8D en het staat ook nog eens allemaal hoogst ongelukkig voor zwart. Een fort neerzetten (iets als Tf5, e6) kwam er niet meer van.
Richard speelde tegen Henk Vedder, familie van en ook onderdeel van de succesjaren van EP in de meesterklasse. Geen wonder dat hij er als de kippen bij was om na een slechte zet de partij direct naar zich toe te hengelen.
Maar waarom is die zet nou slecht? Daarvoor moest ik ook wat langer naar de stelling staren, maar het partijverloop is het antwoord: 23. Ph4! er dreigt iets op f5 en daarna valt c5 er gewoon af. Allemaal nummer 1 zetten van wit, dat is knap. Een Richard in vorm is daar ook toe in staat, zie mijn wedstrijdverslagen van begin vorig seizoen.
Pion nog op c7, wie doet me wat. Geen vuiltje aan de lucht.
De partij van Dennis, ongelijke lopers en ongelijke ratings, dan weet je wel hoe laat het is. Het ging hier van niet veel aan de hand naar doorslaand voordeel in niet heel veel zetten. 18. Pb5 Ld7 19. Tfb1 Kh7 20. Pd6 Pd8 21. Pxb7 Pxb7 22. Txb7 Le8 23. Ld6 Da6 24. Te7 Tc8 25. Le5
25…Tg8 26. h3 Db6 27. a5 Dc5 28. Tb7 Ta8 29. a6
Niet alleen g7, ook de zwakte op a7 dringt zich nu op. Daar gaat de engine op af als zwart niets doet, maar na 29…f6? 30. Lxf6 stortte de koningsvleugel in.
Van de partij van Menno is een stelling goed zichtbaar op de foto. Dat is maar goed ook, want dan heb ik nog wat om over te schrijven. Partijen van Menno waarin hij de eerste pakweg 10 zetten evenveel pionnen heeft als zijn tegenstander zijn erg schaars. Deze keer zat hij aan de graaikant (Ik zag Micha al met een goedkeurende blik naar dat bord kijken) en dat voordeel bleef, voor zover ik het heb gezien, de hele partij voortduren.
Er dreigt iets op g2, maar er zijn wel manieren om daar wat aan te doen. Als ik het goed heb gezien volgde er Df2 Dxd3 Txf7 etc. Een gunstige afwikkeling.
Ruimschoots als langste van allemaal was Andries bezig, die graag vroeg aan de pizza had gewild in Hoogeveen, maar: “Eerst even winnen in Meppel”. Voortaan voor de zekerheid maar nootjes meenemen! Dit werd geen dof dof mat zoals Kasparov vaak deed, maar een Karpoviaans meesterwerkje met een psychologisch element.
Een diagram zonder zetten eronder, in mijn verslagen komt dat niet vaak voor. Andries was hier voornamelijk bezig met het halen van zet 40 met zetten als Tf2, Te1, Lh2 en weer terug. Een goed getimed Pf4 en dan eens links en rechts naar zwaktes gluren, 22 zetten later stortte de zwarte stelling dan eindelijk in:
Als je zo vaak Lh8, Lg7 en weer terug hebt moeten zetten is dat natuurlijk niet heel inspirerend. Denk je dan nog echt na of heb je de handdoek al geworpen? Het is voer voor psychologen. Feit is dat het hier de hoogste tijd was voor een actieve zet: fxg5 en Lf6 maakt betrekkelijk eenvoudig remise, het gespeelde 52…Tgf8? 53. g6 Tg8 54. d5 met als pointe 54…Txg6 55.Lxd6 was een fijn positioneel cadeautje, al helemaal als de volgende wachtzet 54…Lg7? precies de aanval op g6 voor een zet onderbreekt. Nadat c4 en a4 waren gevallen werd de pionnenstorm de zwartspeler uiteindelijk te machtig.
Alle foto’s, zoals vermeld, zijn gemaakt door Marc van den Heuvel.
